Εν καθημερινή από Δευτέρα έως Σάββατω όταν είναι 16 Δεκεμβρίου εις το εξοκκλισάκι του Αγόυ Μοδέστου. ώραν 16:00 Μεγάλος Εσπερινός και 7:30 το πρωϊ.

ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΙΕΡΟΜΛΡΤΥΡΟΣ

ΜΟΔΕΣΤΟΥ

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ

Μετὰ τὴν ἀπόλυσιν τῆς Θ’ Ὥρας, ὁ Ἱερεὺς ἐκφωνεῖ·

Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, πάντοτε, νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

ΧΟΡΟΣ: Ἀμήν.

Δεῦτε, προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν τῷ βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ.

Δεῦτε, προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν Χριστῷ, τῷ βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ.

Δεῦτε, προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν αὐτῷ Χριστῷ, τῷ βασιλεῖ καὶ Θεῷ ἡμῶν.

Ψαλμὸς ργ’ (103)

Εὐλόγει ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον, Κύριε ὁ Θεός μου ἐμεγαλύνθης σφόδρα. Ἐξομολόγησιν καὶ μεγαλοπρέπειαν ἐνεδύσω, ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον. Ἐκτείνων τὸν οὐρανὸν ὡσεὶ δέῤῥιν, ὁ στεγάζων ἐν ὕδασιν τὰ ὑπερῷα αὐτοῦ. Ὁ τιθεὶς νέφη τὴν ἐπίβασιν αὐτοῦ, ὁ περιπατῶν ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων. Ὁ ποιῶν τοὺς Ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα, καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα. Ὁ θεμελιῶν τὴν γῆν ἐπὶ τὴν ἀσφάλειαν αὐτῆς, οὐ κλιθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος. Ἄβυσσος ὡς ἱμάτιον τὸ περιβόλαιον αὐτοῦ, ἐπὶ τῶν ὀρέων στήσονται ὕδατα. Ἀπὸ ἐπιτιμήσεώς σου φεύξονται, ἀπὸ φωνῆς βροντῆς σου δειλιάσουσιν. Ἀναβαίνουσιν ὄρη, καὶ καταβαίνουσι πεδία εἰς τόπον, ὃν ἐθεμελίωσας αὐτά. Ὅριον ἔθου, ὃ οὐ παρελεύσονται, οὐδὲ ἐπιστρέψουσι καλύψαι τὴν γῆν. Ὁ ἐξαποστέλλων πηγὰς ἐν φάραγξιν, ἀνάμεσον τῶν ὀρέων διελεύσονται ὕδατα. Ποτιοῦσι πάντα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ, προσδέξονται ὄναγροι εἰς δίψαν αὐτῶν. Ἐπ' αὐτὰ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσει ἐκ μέσου τῶν πετρῶν δώσουσι φωνήν. Ποτίζων ὄρη ἐκ τῶν ὑπερῴων αὐτοῦ ἀπὸ καρποῦ τῶν ἔργων σου χορτασθήσεται ἡ γῆ. Ὁ ἐξανατέλλων χόρτον τοῖς κτήνεσι, καὶ χλόην τῇ δουλείᾳ τῶν ἀνθρώπων. Τοῦ ἐξαγαγεῖν ἄρτον ἐκ τῆς γῆς καὶ οἶνος εὐφραίνει καρδίαν ἀνθρώπου. Τοῦ ἱλαρῦναι πρόσωπον ἐν ἐλαίῳ καὶ ἄρτος καρδίαν ἀνθρώπου στηρίζει. Χορτασθήσεται τὰ ξύλα τοῦ πεδίου, αἱ κέδροι τοῦ Λιβάνου, ἃς ἐφύτευσας. Ἐκεῖ στρουθία ἐννοσσεύσουσι, τοῦ ἐρωδιοῦ ἡ κατοικία ἡγεῖται αὐτῶν. Ὄρη τὰ ὑψηλὰ ταῖς ἐλάφοις, πέτρα καταφυγὴ τοῖς λαγῳοῖς. Ἐποίησε σελήνην εἰς καιρούς ὁ ἥλιος ἔγνω τὴν δύσιν αὐτοῦ. Ἔθου σκότος, καὶ ἐγένετο νύξ ἐν αὐτῇ διελεύσονται πάντα τὰ θηρία τοῦ δρυμοῦ. Σκύμνοι ὠρυόμενοι τοῦ ἁρπάσαι, καὶ ζητῆσαι παρὰ τῷ Θεῷ βρῶσιν αὐτοῖς. Ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος, καὶ συνήχθησαν, καὶ εἰς τὰς μάνδρας αὐτῶν κοιτασθήσονται. Ἐξελεύσεται ἄνθρωπος ἐπὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ τὴν ἐργασίαν αὐτοῦ ἕως ἑσπέρας. Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε, πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας, ἐπληρώθη ἡ γῆ τῆς κτίσεώς σου. Αὕτη ἡ θάλασσα ἡ μεγάλη καὶ εὐρύχωρος, ἐκεῖ ἑρπετὰ ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός, ζῷα μικρὰ μετὰ μεγάλων. Ἐκεῖ πλοῖα διαπορεύονται, δράκων οὗτος, ὃν ἔπλασας ἐμπαίζειν αὐτῇ. Πάντα πρὸς σὲ προσδοκῶσι, δοῦναι τὴν τροφὴν αὐτῶν εἰς εὔκαιρον δόντος σου αὐτοῖς συλλέξουσιν. Ἀνοίξαντός σου τὴν χεῖρα, τὰ σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος, ἀποστρέψαντος δέ σου τὸ πρόσωπον, ταραχθήσονται. Ἀντανελεῖς τὸ πνεῦμα αὐτῶν, καὶ ἐκλείψουσι, καὶ εἰς τὸν χοῦν αὐτῶν ἐπιστρέψουσιν. Ἐξαποστελεῖς τὸ πνεῦμά σου, καὶ κτισθήσονται, καὶ ἀνακαινιεῖς τὸ πρόσωπον τῆς γῆς. Ἤτω ἡ δόξα Κυρίου εἰς τοὺς αἰῶνας, εὐφρανθήσεται Κύριος ἐπὶ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ. Ὁ ἐπιβλέπων ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ ποιῶν αὐτὴν τρέμειν, ὁ ἁπτόμενος τῶν ὀρέων, καὶ καπνίζονται. Ἄσω τῷ Κυρίῳ ἐν τῇ ζωῇ μου, ψαλῶ τῷ Θεῷ μου ἕως ὑπάρχω. Ἡδυνθείη αὐτῷ ἡ διαλογή μου, ἐγὼ δὲ εὐφρανθήσομαι ἐπὶ τῷ Κυρίῳ. Ἐκλείποιεν ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἄνομοι, ὥστε μὴ ὑπάρχειν αὐτούς. Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον.

Καὶ πάλιν

Ὁ ἥλιος ἔγνω τὴν δύσιν αὐτοῦ ἔθου σκότος, καὶ ἐγένετο νύξ. Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας.

Δόξα Πατρὶ... Καὶ νῦν...

Ἀλληλούϊα, Ἀλληλούϊα, Ἀλληλούϊα. Δόξα σοι ὁ Θεός (ἐκ γ').

Ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, Κύριε, δόξα σοι.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ

Ἐν εἰρήνῃ τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.

Ὑπέρ τῆς ἄνωθεν εἰρήνης...

Ὑπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου...

Ὑπέρ τοῦ ἁγίου οἴκου τούτου...

Ὑπέρ τοῦ πατρός καὶ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνος)...

Ὑπέρ τῆς πόλεως ταύτης...

Ὑπὲρ εὐκρασίας ἀέρων...

Ὑπὲρ πλεόντων, ὁδοιπορούντων...

Ὑπέρ τοῦ ῥυσθῆναι ἡμᾶς...

Ἀντιλαβοῦ, σῶσον, ἐλέησον...

Τῆς Παναγίας, ἀχράντου, ὑπερευλογημένης...

ΧΟΡΟΣ: Σοὶ Κύριε.

ΙΕΡΕΥΣ

Ὅτι πρέπει σοι, πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις...

ΧΟΡΟΣ: Ἀμήν.

Εἶτα ὁ χορός ψάλλει τὸ  Κύριε ἐκέκραξα τοῦ τυχόντος ήχου ἢ τά τῆς ἑορτῆς.

Ψαλμὸς ρμ’ (140)

Κύριε ἐκέκραξα πρὸς σέ, εἰσάκουσόν μου, εἰσάκουσόν μου, Κύριε. Κύριε, ἐκέκραξα πρὸς σέ, εἰσάκουσόν μου πρόσχες τῇ φωνῇ τῆς δεήσεώς μου, ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς σὲ εἰσάκουσόν μου, Κύριε.

Κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου, ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου, ἔπαρσις τῶν χειρῶν μου θυσία ἑσπερινὴ εἰσάκουσόν μου, Κύριε.

Ἠχος δ'

Ἐξάγαγε ἐκ φυλακῆς τὴν ψυχήν μου, τοῦ ἐξομολογήσασθαι τῷ ὀνόματί σου.

Ἐμὲ ὑπομενοῦσι δίκαιοι, ἕως οὐ ἀνταποδῷς μοι.

Ἐκ βαθέων ἐκέκραξά σοι, Κύριε, Κύριε εἰσάκουσον τῆς φωνῆς μου.

Ἐν φωναῖς άλαλάξομεν, έν ώδαῖς εύφημησωμεν, τό σεπτόν κειμήλιον τοῦ Θεού ήλῶν, Πατριαρχῶν τό θησαύρισμά, μαρτύρων τό καύχημα, καί παθῶν έκμειωτὴν, τῶν δαιμόνων αντίπαλον, κάί συνόμιλον, τῶν ἁγίων Αγγέλων, τῆς τε ἄνω καί τῆς κάτω Σιών δόξαν, τόν θεῖον Μόδεστσν σήμερδν.

Γενηθήτω τὰ ὦτά σου προσέχοντα εἰς τὴν φωνὴν τῆς δεήσεώς μου.

Ἐν φωναῖς άλαλάξομεν, έν ώδαῖς εύφημησωμεν, τό σεπτόν κειμήλιον τοῦ Θεού ήλῶν, Πατριαρχῶν τό θησαύρισμά, μαρτύρων τό καύχημα, καί παθῶν έκμειωτὴν, τῶν δαιμόνων αντίπαλον, κάί συνόμιλον, τῶν ἁγίων Αγγέλων, τῆς τε ἄνω καί τῆς κάτω Σιών δόξαν, τόν θεῖον Μόδεστσν σήμερδν.

Ἐὰν ἀνομίας παρατηρήσῃς, Κύριε, Κύριε τὶς ὑποστήσεται; ὅτι παρὰ σοὶ ὁ ἱλασμὸς ἐστιν.

Ἱερέων ό συλλογος, μοναζόντων τό σύστημα δευτέ εύφημήσωμεν θείοις ἂσμασι, τόν 'Ιερόαθλον Μόδεστον, τό άνθος τῆς φύσεως, τῶν πιστῶν την καλλονήν, καί τόν στύλον τῆς πίστεως τόν ἀκράδαντον, τόν φυλάττοντα πάντας ἐκ παντίων νοσημάτων και ποικίλων, βροτοῖς και κτήνη ὲκθλίψεων.

Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου ὑπέμεινά σε, Κύριε, ὑπέμεινεν ἡ ψυχή μου εἰς τὸν λόγον σου, ἤλπισεν ἡ ψυχή μου ἐπὶ τὸν Κύριον.

Ἱερέων ό συλλογος, μοναζόντων τό σύστημα δευτέ εύφημήσωμεν θείοις ἂσμασι, τόν 'Ιερόαθλον Μόδεστον, τό άνθος τῆς φύσεως, τῶν πιστῶν την καλλονήν, καί τόν στύλον τῆς πίστεως τόν ἀκράδαντον, τόν φυλάττοντα πάντας ἐκ παντίων νοσημάτων και ποικίλων, βροτοῖς και κτήνη ὲκθλίψεων.

Ἀπὸ φυλακῆς πρωΐας μέχρι νυκτός, ἀπὸ φυλακῆς πρωΐας, ἐλπισάτω Ἰσραὴλ ἐπὶ τὸν Κύριον.

Τὸν ποιμένα τὸν ἂριστον, Ἐκκλησίας ἑδραίωμα, τὸν Ἱερομάρτυρα θεῖον Μόδεστον, ἀσματικῶς ἀνυμνήσωμεν, βοῶντες γηθόμενοι, ἡμῶν σκέπη κραταιὰ, μὴ παρίδης τοὺς δούλους σου, ἀλλὰ πρόφθασον, ἐξελέσθαι κινδύνων τοὺς ἱκέτας, καὶ παντοίας ἀλγηδόνος, τοὺς ἐκτελοῦντας τὴν μνήμην σου.

Ὅτι παρὰ τῷ Κυρίῳ τὸ ἔλεος καὶ πολλὴ παρ' αὐτῷ λύτρωσις· καὶ αὐτὸς λυτρώσεται τὸν Ἰσραὴλ ἐκ πασῶν τῶν ἀνομιῶν αὐτοῦ.

Τὸν ποιμένα τὸν ἂριστον, Ἐκκλησίας ἑδραίωμα, τὸν Ἱερομάρτυρα θεῖον Μόδεστον, ἀσματικῶς ἀνυμνήσωμεν, βοῶντες γηθόμενοι, ἡμῶν σκέπη κραταιὰ, μὴ παρίδης τοὺς δούλους σου, ἀλλὰ πρόφθασον, ἐξελέσθαι κινδύνων τοὺς ἱκέτας, καὶ παντοίας ἀλγηδόνος, τοὺς ἐκτελοῦντας τὴν μνήμην σου.

Αἰνεῖτε τὸν Κύριον πάντα τὰ ἔθνη, ἐπαινέσατε αὐτὸν πάντες οἱ λαοί.

Ἱερέων ἐν χρίσματι, και μαρτύρων ἐν αἳματι τῶ Θεῶ προσήγαγες τελεώτατα, σαυτὸν ὡς θῦμα εὐπρόσδεκτον, ἀοίδιμε Μόδεστε, ἱερέων ἡ κρηπίς, καὶ ἡμῶν τό προσφύτιον τῶν τελούντων σου τὴν πανσέβαστον μνήμην ἐτησίως, και τιμώντων θείοις σου ὕμνοις, τὴν φωταυγῆ καὶ πανσέβαστον.

Ὅτι ἐκραταιώθη τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἐφ' ἡμᾶς, καὶ ἡ ἀλήθεια τοῦ Κυρίου μένει εἰς τὸν αἰῶνα.

Ἱερέων ἐν χρίσματι, και μαρτύρων ἐν αἳματι τῶ Θεῶ προσήγαγες τελεώτατα, σαυτὸν ὡς θῦμα εὐπρόσδεκτον, ἀοίδιμε Μόδεστε, ἱερέων ἡ κρηπίς, καὶ ἡμῶν τό προσφύτιον τῶν τελούντων σου τὴν πανσέβαστον μνήμην ἐτησίως, και τιμώντων θείοις σου ὕμνοις, τὴν φωταυγῆ καὶ πανσέβαστον.

Δοξαστικὸν Ἦχος β΄.

Δόξα...

Δεῦτε φιλομάρτυρες πάντες τόν Χριστοῦ ἱερομάρτυρα Μόδεστον ὕμνοις τιμήσωμεν τῶν τυράννων τὰς ἀπειλὰς ὡς οὑδὲν λογισάμενος, καρτερία τόν στέφανον παρά Χριστοῦ ἐκομίσατο ᾧ καὶ νῦν παριστάμενος, πρεσβεύει ἀπαύστως ὑπὲρ τῶν πίστει καὶ πόθω τελούντων τὴν ἱερὰν αὑτοῦ, καὶ πανσέβαστον ἂθλησιν.

Θεοτοκίον δογματικόν Ἦχος β΄.

Καὶ νῦν...

Παρῆλθεν ἡ σκιὰ τοῦ νόμου, τῆς χάριτος ἐλθούσης· ὡς γὰρ ἡ βάτος οὐκ ἐκαίετο καταφλεγομένη, οὕτω παρθένος ἔτεκες, καὶ παρθένος ἔμεινας, ἀντὶ στύλου πυρός, δικαιοσύνηςἀνέτειλεν Ἥλιος, ἀντὶ Μωϋσέως Χριστός, ἡ σωτηρία τῶν ψυχῶν ἡμῶν. ἔλεος.

Εἴσοδος.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Σοφία Ὀρθοί !

Καί  ὁ χορός ψάλλει τὸ·

Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, ἀθανάτου Πατρός, οὐρανίου, ἁγίου, μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν, ὑμνοῦμεν Πατέρα, Υἱόν, καὶ ἅγιον Πνεῦμα Θεόν. Ἄξιόν σε ἐν πᾶσι καιροῖς, ὑμνεῖσθαι φωναῖς αἰσίαις, Υἱὲ Θεοῦ, ζωὴν ὁ διδούς, Διὸ ὁ κόσμος σὲ δοξάζει.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Ἑσπέρας Προκείμενον.

Καί  ὁ χορός ψάλλει τὸ Προκείμενον τῆς ἡμέρας

Τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας  Ἦχος πλ. δ'

Ἰδοὺ δὴ εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πάντες οἱ δοῦλοι Κυρίου.

Στίχ. Οἱ ἑστῶτες ἐν οἴκῳ Κυρίου, ἐν αὐλαῖς οἴκου Θεοῦ ἡμῶν.

Τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας  Ἦχος δ'

Κύριος εἰσακούσεταί μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς αὐτόν.

Στίχ. Ἐν τῷ ἐπικαλεῖσθαί με εἰσήκουσάς μου, ὁ Θεός της δικαιοσύνης μου.

Τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας  Ἦχος α'

Τὸ ἔλεός σου, Κύριε, καταδιώξει με πάσας τὰς ἡμέρας της ζωῆς μου.

Στίχ. Κύριος ποιμαίνει με καὶ οὐδέν με ὑστερήσει.

Τῇ Τετάρτη ἑσπέρας  Ἦχος πλ. α'

Ὁ Θεός, ἐν τῷ ὀνόματι σου σῶσόν με, καὶ ἐν τῇ δυνάμει σου κρινεῖς με.

Στίχ. Ὁ Θεὸς εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου.

Τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας  Ἦχος πλ. β'

Ἡ βοήθειά μου παρὰ Κυρίου, τοῦ ποιήσαντος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.

Στίχ. Ἦρα τους ὀφθαλμούς μου εἰς τὰ ὄρη, ὅθεν ἥξει ἡ βοήθειά μου.

Τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας  Ἦχος βαρὺς

Ὁ Θεὸς ἀντιλήπτωρ μου εἶ, τὸ ἔλεός σου προφθάσει με.

Στίχ. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, ὁ Θεός.

Σοφίας Σολομώντος τό Ἀνάγνωσμα.

Δικαίων ψυχαί ἐν χειρὶ θεοῦ καὶ οὐ μἠ ἅψηται αύτῶν βάσανος, ἒδοξαν έν ὀφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνάναι, καί ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἒξοδος αύτῶν, καί ἡ άφ’ ἡμῶν πορεία σύντριμμα. Οἱ δέ εἰσὶν έν εἰρήνη. Και γάρ έν ὂψει ἀνθρώπων ἐάν κολασθῶσιν, ή ἐλπίς αὐτῶν ἀθανασίας πλήρης, καί ὀλίγα παδευθέντες, μεγάλα εὐεργετηθήσονται. Ὃτι ὁ Θεός ἐπείρασεν αὐτούς καί εὖρεν αὐτούς ἀξίους ἑαυτοῦ. Ὡς χρυσόν ἐν χονευτηρίω έδοκίμασεν αύτούς, καί ώς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς, καί έν καιρῶ ἐπισκοπῆς αύτῶν άναλάμβουσι, καί ὡς σπινθῆρες έν καλάμη διαδραμοῦνται. Κρινοῦσιν ἒθνη, καί κρατήσουσι λαῶν, καί βασιλεύσει αύτῶν Κύριος εἰς τούς αἱῶνας. Οί πεποιθότες επ’ αὐτόν συνήσουσιν ἀλήθειαν, καί οί πιστοί ἐν ἀγάπη προσμενσῦσιν αύτῶ. Ὃτι χάρις καί ἒλεος ἐν τοῖς ὁσίοις αύτοῦ, καί επισκοπή έν τοῖς έκλεκτοῖς αύτοῦ.

 Ό Ἦχος αύτός. ...

  Ἦχος δ. ’

Τώ ίστῶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ιερομάρτυς Μόδεστε, ή ψυχή σου πτερωθεῖσα, τῶν αίκισμῶν διέπλευσεν άβρόχως τό χαλεπόν κλυδώνιον, καί περιχαρῶς κατέλαβε λιμένας τούς έπουρανίους ὅθεν παριστάμενος τώ θρόνω τώ Δεσποτικώ, πρέσβευε ύπέρ ήμῶν τῶν έκ πόθου τελούντων τήν άεισέβαστον μνήμην σου, τῶν σωματικῶν άλγηδόνων ρυσθήναι, καί τυχεῖν τῆς ἂνω δόξης, εύπροσδέκτοις πρεσβείαις σου.

Η παμφαής σου σήμερον άνέτειλε μνήμη Μόδεστε, ὡς ἥλιος τοῖς πέρασι, καί άπαύστως δαδουχεῖ τά ιάματα, νόσους αποσοβούσα άνθρώπων, καί πάθη κτηνῶν θεραπεύουσα· ικέτευε ούν άεί ώς ιατρός, παρεστηκώς τώ θρόνω Χριστού τοῦ θεοῦ ήμῶν, δωρηθῆναι ήμῖν τό μέγα ἔλεος.

ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑ